Er blijken lezers van onze rubriek in het Parool en het AD die de recepten uit de krant scheurden en op hun koelkast plakten.(Maar hun koelkast werd te klein.)Een tijdje terug kreeg ik nota bene op een dag maar liefst twee fans in de winkel, beide met een ringband waarin ze alle recepten van de afgelopen 10 jaar hadden gebundeld. Zodoende waren die nogal dik.Die ringbanden dan. Laatst kwam er zelfs iemand langs die met zijn buren een eetclubje was begonnen om op zondag ‘mijn gerecht’ uit de zaterdagkrant te maken om vervolgens daar ook de geadviseerde wijn van ‘meneer Hamersma’ bij te schenken.

Waarom ik dit vertel? Omdat ik eindelijk heb toegegeven aan de vraag ‘wanneer mijn eigen kookboek nou eindelijk eens kwam’.’Op veler verzoek’ zou ik bijna zeggen. Maar om eerlijk te zijn: ik vind het ook hartstikke leuk. ik ben er zelf ontzettend trots op , want daar is ie dan: Mevrouw Hamersma Verzamelde Recepten. En om ook maar meteen even de verwachtingen te managen:’Nee daar staan niet alle recepten van het afgelopen decennium in.’ Maar wel een heerlijke selectie van meer dan zeventig. Daaronder een fiks aantal klassiekers van eigen hand, aangevuld met mijn lievelingsgerechten uit ‘de krant’ van de afgelopen jaren. Eigenlijk is het dus een soort eregalerij van eterij. En om ook de  eventuele toekomstige eetclubjes niet teleur te stellen, heeft meneer Hamersma overal bijpassende wijnen uitgezocht.

Enfin, mijn eerste kookboek is een feit. En al is mijn handtekening in het hele boek te vinden, als je het op prijs stelt zet ik er nog eentje voor je in.